Wlastimil Hofman (Vlastimil Hofmann)

Wlastimil Hofman (Vlastimil Hofmann) urodził się w 1881 roku w Pradze, w czesko-polskiej rodzinie. W 8 lat po urodzeniu Vlastimila, rodzina Hofmannów przeprowadziła się do Krakowa. W latach 1895–99 studiował w krakowskiej SSP pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Unierzyskiego, Jana Stanisławskiego, Leona Wyczółkowskiego i Jacka Malczewskiego, który stał się dla niego największym autorytetem, mentorem i przyjacielem. W 1899 roku ukończył z wyróżnieniem akademię krakowską i wyjechał na dalszą naukę do Paryża, gdzie przez rok studiował w École des Beaux-Arts u Leona Gerome’a. Po raz pierwszy swoje prace zaprezentował w 1902 roku, na wystawie Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” w Krakowie. W 1905 roku założył wraz z Mieczysławem Jakimowiczem, Leopoldem Gottliebem i Witoldem Wojtkiewiczem Grupę Czterech, potem przekształconą w Grupę Pięciu (bez Wojtkiewicza) z Janem Rębowskim i Tymonem Niesiołowskim. Był też członkiem Związku Artystów Czeskich „Manes” i jako pierwszy Polak otrzymał nominację na członka wiedeńskiej Galerii Secesji. W 1918 roku artysta podjął decyzję spolszczenia pisowni swojego imienia oraz nazwiska i od tego czasu konsekwentnie podpisywał się – Wlastimil Hofman. Lata wojenne zmusiły go do tułaczki przez Wołyń, Stambuł, Hajfę, Tel Awiw i Jerozolimę. W 1946 roku wrócił do Krakowa, ale po krytycznych recenzjach pierwszej powojennej wystawy zdecydował się na wyjazd do Szklarskiej Poręby, gdzie mieszkał i tworzył aż do śmierci w 1970 roku.

Wlastimil Hofman malował przede wszystkim kompozycje o motywach ludowych, religijnych oraz sceny rodzajowe, portrety i pejzaże. Istotny wpływ na jego twórczość miała symboliczna sztuka Jacka Malczewskiego, z którym wielokrotnie był porównywany. Mimo że Hofman uznawany był za kontynuatora zapoczątkowanego przez Malczewskiego nurtu symbolizmu w malarstwie, w swoich pracach odznaczał się charakterem, stylem i nastrojem.

W 2012 roku Muzeum Zamoyskich w Kozłówce wzbogaciło swoją kolekcję malarstwa powojennego o kolejny obraz namalowany przez Wlastimila Hofmana zatytułowany „Pielęgniarka”. Wizerunek kobiety w białym fartuchu i pielęgniarskim czepku, trzymającej w dłoniach strzykawkę i gumkę uciskową, powstał na płycie pilśniowej o wymiarach 72,5 cm x 60 cm, w technice olejnej. Na odwrocie znajduje się sygnatura „1954. Wlastimil Hofman”. W zbiorach Muzeum znajdują się jeszcze dwa inne dzieła tego artysty: „Lotnik” (1949) i „Piaskarz” (1951). Obydwa zostały przekazane do składnicy w Kozłówce przez Centralne Biuro Wystaw Artystycznych w Warszawie w latach 60. XX wieku.

#szczepimy_kulturą  #szczepimy się